O dwóch takich co ukradły moje myśli

Od kiedy zabawa „w dom” znalazła się w czołówce zajęć małej Halinki  (deklasując niemalże podchody i chowanego), posiadanie bliźniąt uchodziło za spełnienie najskrytszych marzeń. W grę wchodziły wyłącznie bliźnięta płci żeńskiej, chłopcy byli przecież beznadziejni (oczywista oczywistość, choć w pewnym wieku opinia ta uległa pewnej modyfikacji). Bliźniaczki to dwie głowy do czesania i aż 40 paznokci do malowania. Przede wszystkim zaś nie trzeba podejmować trudnej decyzji: sukienka różowa czy fioletowa? Biorę obie!

Szybko zaczęłam kojarzyć fakty - informacje zdobyte podczas lekcji biologii i analiza drzewa genealogicznego nie pozostawiały złudzeń: jest spora szansa, że doczekam się wymarzonych bliźniąt. Chyba dobrze się jednak stało, że nie mam w domu klona Rysia, nie jestem pewna czy 2 niemowlaki z kolką nie byłyby ostatecznym bodźcem do rzucenia wszystkiego i ucieczki z kraju w bliżej nieokreślonym kierunku. Podglądanie przez kuchenne okno sąsiadki pchającej podwójną gondolę było natomiast doskonałą motywacją - skoro jej krok był sprężysty, ja nie miałam wymówki aby przy okazji usypiania Rysia w chuście nie poćwiczyć kroków step touch i step out. A przynajmniej nie narzekać na swoją dolę :-)

Ostatnio moje myśli znowu krążyły wokół bliźniąt, a to za sprawą dwóch maleńkich panienek, którym miałam okazję uszyć wesołe prezenty. Z myślą o ich nowej przestrzeni powstały dyndające literki, które z pewnością spodobają się nowym lokatorkom. Miało być kolorowo i dziewczęco, wydaje mi się, że zamierzony efekt został osiągnięty. W każdym razie będzie na czym oko zawiesić w przerwach między drzemkami (których świeżo upieczonej mamie życzę jak najwięcej :-)).